banerturystyka

Po zwiedzeniu XV - wiecznego kościoła, obejrzeniu pozostałości parku przypałacowego, pozostałości zabudowy gospodarstwa rolnego, turbiny napędzającej kiedyś młyn, budynku z końca XIX w. z pruskiego muru, pozostałości cmentarza ewangelickiego, ciekawej zabudowy domów mieszkalnych wzdłuż ulicy Słupskiej rzadko spotykanej na wsi, dołu sięgającego kilkanaście metrów w głąb ziemi z kamienia polnego, można wyruszyć na wędrówkę. Poruszając się w kierunku Lubunia szlakiem czarnym trafimy na żółty szlak turystyczny, szlak kajakowy oraz ścieżkę rowerową, która prowadzi nas szlakiem elektrowni wodnych.

- czarny szlak turystyczny „”Dolina Wieprzy i Studnicy wiedzie ze Słupska przez Lubuń, Kwakowo, Kępice do Miastka, przez Park Krajobrazowy „”Doliny Słupi’’. Można obejrzeć zabytki sakralne i osobliwości przyrodnicze. Długość trasy 67 km. Trasa wiodąca rozpoczyna się w Krepie i wiedzie również przez Kwakowo – Lulemino –Kuleszewo – Kończewo -Sierakowo – Łosino,

- żółty szlak turystyczny w znacznej mierze pokrywa się ze Ścieżką Rowerową łączącą Słupsk, Kwakowo, Lubuń, Dębnicę Kaszubską, aż do Bytowa. Te łączą się ze Ścieżkami Przyrodniczymi: „Szlakiem troci i łososia” – ścieżka powstała w ramach projektu Ochrona ekosystemu rzeki Słupi, długość trasy 4km, „Szlakiem pięciu jezior”, „Gołębia góra” przy trasie Mnichowo –Bytów,

- szlak kajakowy rzeką Słupią - docierając asfaltowa drogą do rzeki Słupi można spuścić kajak na wodę i z nurtem rzeki popłynąć do morza.

Jeżeli podróż kajakiem rozpoczniemy u źródeł rzeki to przebędziemy trasę 126 km. Po drodze obejrzymy system kilku elektrowni wodnych z lat 1808-1926 oraz zawiązanych z nimi sztolniami, kanałami, zaporami ziemnymi, odmulnikami i syfonami. Rzeka o długości 126 km jest wspólnym dobrem wielu gmin.

Zasoby naturalne

Sołectwo Kwakowo zajmują grunty orne, łąki, nieużytki i lasy. Przepływająca przez wieś rzeka Kwacza wpływa do Słupi. Łatwo jest do rzeki dotrzeć drogą asfaltową. Odległość wynosi 2,5 km. Rzeka obfituje w troć i pstrągi, przez co jest atrakcyjna dla wędkarzy przez cały rok. Rokrocznie w tej okolicy odbywa się inauguracja sezonu wędkarskiego. Obie rzeki często występują z brzegów zalewając okoliczne łąki. Obecnie zjawisko to występuje częściej ze względu na zanieczyszczone rowy melioracyjne, powoduję to niestabilności koryta rzeki. Niewykaszane i niewypasane łąki ulegają degradacji. Intensywnie zmieniają się nisze ekologiczne. Jedno siedlisko zastępuję drugie, przyroda odzyskuje panowanie nad okolicą.

Zlodowacenia pozostawiły na tym terenie swoje piętno. Morena denna i czołowa ukształtowała go w specyficzny sposób. Duża ilość pagórków, wąwozów, głazów narzutowych, oczek wodnych to efekt jej pracy. Przede wszystkim zaś to ziemia najniższej klasy, powstała na bazie żwirów o niewielkiej zawartości alkanów, kwaśna o źle uregulowanych stosunkach wodno-powietrznych. Mało przydatna dla rolnictwa. Tłumaczy to obecność dużych połaci lasów iglastych.

W okolicznych lasach występują pomniki przyrody ożywionej i nieożywionej. Ogromne głazy polodowcowe. Siedliska roślin endemicznych tj: rosiczki, storczyka polnego, konwalii majowej, grążela żółtego czy też lilii wodnej białej. Te ostatnie, co ciekawe występują nawet na powstałych w zakolach rzeki Słupi rozlewiskach sięgających lasu.

Ta enklawa przyrody żywej i nieożywionej spowodowała powstanie Parku Krajobrazowego ‘’Doliny Słupi’’.

Atrakcyjny teren, bogactwo runa leśnego i zasobność rzek powodują, że przez cały rok okolice Kwakowa są odwiedzane przez mieszkańców miasta.

Obecność Parku Krajobrazowego wskazuje kierunek rozwoju sołectwa i wsi. Wiadomo, że nie może to być gospodarka rabunkowa nastawiona na ekstensywne wykorzystanie zasobów naturalnych i nie może to być przemysł, niszczący środowisko. Musi to być ekologiczne rolnictwo, zrównoważona gospodarka leśna prowadzona przez Lasy Państwowe
i intensywne rozwijanie turystyki.